فیبروم متشکل از بافت فیبروبلاستی است بدین معنا که در آن هیچ عضله‌ای وجود ندارد و این سلول‌های فیبروبلاست‌ها هستند که شروع به رشد و نمو در عضله رحم کرده و یک بافت سفت را ایجاد می‌نمایند که بدان فیبروم یا میوم‌های رحمی گفته می‌شود.
فیبرم (Uterine fibroids) یا همان میوم رحم تومورهای خوش‌خیمی هستند که از رحم نشات می‌گیرند. هرچند این توده‌ها از همان بافت نرم و عضلانی دیواره رحم تشکیل‌شده‌اند اما تراکم بافتی آن‌ها بیشتر از حالت عادی جداره رحم است. فیبروم‌های رحمی معمولاً حالتی کروی شکل دارند.بسیاری از زنان در زمانی از زندگی خود به فیبروم رحمی دچار می‌شوند. فیبروم‌های رحمی شایع‌ترین توده‌ی خوش‌خیم تشکیل‌شده در بدن زنان بالغ است. حتی ممکن است شما نیز فیبروم رحمی داشته‌اید اما هرگز متوجه آن نشده‌اید. این موضوع بدین خاطر است که فیبروم رحمی اغلب موجب بروز هیچ درد یا علائم دیگری نمی‌شود.
- علل ایجاد فیبروم رحمی
- حاملگی.
- کم تحرکی.
- اضافه وزن.
- سقط جنین.
- استرس زیاد.
- قاعدگی زودرس.
- سابقه خانوادگی.
- عادت ماهانه زیاد.
- فشار خون و دیابت.
- افراد دارای سابقه خانوادگی و ژنتیک.
- مصرف بیش از حد قرصهای جلوگیری از بارداری.
- رشد بی‌رویه سلول‌های عضلانی رحم به علت تاثیر استروژن.
- علائم فیبروم رحمی
- یبوست.
- تکرر ادراری.
- مشکلات زایمان.
- بزرگ شدن شکم.
- مشکلات باروری.
- سقط جنین مکرر.
- مشکلات حاملگی.
- فشار یا درد لگنی.
- درد در رابطه جنسی.
- پشت درد یا پا درد.
- ترشح واژینال مزمن.
- مشکل در تخلیه مثانه.
- پریودی سنگین و دردناک.
- خونریزی شدید و یا دردناک رحمی.
- کم خونی، نتیجه پریودی سنگین.
- اگر فیبروم بزرگ باشد، باعث افزایش وزن و تورم در پشت کمر می‌شود.
- به طور نادر، ممکن است که فیبروم در صورتی که جریان خون آن دچار اختلال شود، سبب ایجاد درد حاد ویا در صورتی که فیبروم پایه داشته باشد و پایه آن دچار پیچ خوردگی شود، سبب درد و تب شود. محل فیبروم تاثیر زیادی روی علائم و نشانه‌های بیماری دارد.
- انواع فیبروم های رحمی
- فیبروم‌های داخلی: در دیواره عضلانی رحم واقع شده است؛ این فیبروم‌ها شایع‌ترین نوع هستند. این نوع فیبروم‌ها بدون علامت هستند و در صورتی که این نوع فیبروم‌ها خیلی بزرگ باشند با علائمی همچون؛ اثرات فشاری بر روی رحم، درد زیر شکم و خونریزی رحمی همراه می‌باشند.
- فیبروم‌های زیرزمینی: در خارج از دیوار رحم، در زیر لایه بافت اطراف آن قرار دارد. آن‌ها می‌توانند به فیبروم‌ها متورم تبدیل شوند و می‌توانند بسیار بزرگ شوند.
- فیبروم‌های زیر جلدی: این نوع می‌تواند به حفره رحم برسد و در عضله زیر پوشش دیوار رحم واقع شده است.
- فیبروم دهانه رحم : این تومورها در دهانه رحم قرار دارد.
- درمان فیبروم‌های رحمی
درمان فیبروم رحم به عوامل مختلفی بستگی دارد، با توجه به نوع فیبروم‌ها و علائم فرد درمان متفاوت خواهد بود.
به طور کلی فیبروم‌ها هیچ درمان دارویی ندارند اما گاهی ممکن است متخصص زنان به خانم‌هایی که در سنین بالاتر هستند، آمپول‌های یک ماهه یا سه ماهه از سوی تجویز کند تا از رشد فیبروم جلوگیری کرده و فیبروم را کوچکتر کند.
در اکثریت مواقع میوم‌های رحمی بدون علامت و کوچک هستند که در چنین شرایطی نیازی به درمان نیست و تنها کافیست بیمار تحت نظر بوده و سونوگرافی سریالی هر شش ماه تا یکسال انجام دهد.
اما در صورتی که فیبروم های رحمی با علامت‌هایی همچون درد، خونریزی، اندازه‌های بزرگ و مشکلات باروری همراه باشند درمان ضروری است که با توجه به این شرایط درمان به صورت جراحی خواهد بود.
رشد اغلب فیبروم‌های رحمی خود به خود متوقف می‌شود با این حال شما باید تحت نظر متخصص زنان باشید تا روند رشد و درمان مناسب را تحت نظر داشته باشد. درمان‌ها متفاوت هستند و از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما در کل درمان شامل :
- قرصهای جلوگیری خوراکی و یا قرصهای پروژسترونی می‌توانند به کنترل خونریزی رحمی ناشی از فیبروم کمک کنند. ولی نمی‌توانند اندازه فیبروم را کاهش دهند.
- هیسترکتومی (عمل برداشت رحم): این عمل تنها راه حل دائمی برای فیبروم‌های رحمی است. اما باید در نظر داشت که این با این عمل توانائی بچه دار شدن فرد از بین می‌رود، لذا برای افرادیکه دیگر مایل به باروری نیستند، گزینه خوبی محسوب می‌شود.
- میومکتومی (عمل برداشت فقط فیبروم): این عمل عارضه‌اش از عمل برداشت رحم، کمتر است ولی احتمال عود (برگشت مجدد) فیبروم با آ ن وجود دارد. میومکتومی می‌تواند به روش‌های باز کردن شکم و لاپاراسکوپی انجام شود. عمل لاپاراسکوپی برای برداشت فیبروم‌های کوچک استفاده می‌شود. اخیرا از ربات جراحی برای برداشت فیبروم‌های بزرگ‌تر و بیشتر حین لاپاراسکوپی استفاده می‌شود.
- میومکتومی هیستروسکوپیک: این روش یک گزینه مطرح برای برداشت فقط فیبروم‌های داخل رحم (زیر مخاطی) است. یک لوله باریک و بلند بنام هیستروسکوپ که در نوک آن یک دور بین تعبیه شده، تحت بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی عمومی وارد رحم می‌شود و با دید کامل، پزشک فیبروم را مشاهده کرده و بر می‌دارد. این روش فقط در وقتی که پزشک بسیار حاذق بوده و تکنیک این عمل را می‌داند، کاربرد دارد.
- جراحی به روش سونوگرافی موضعی: Focused Ultrasound Surgery یک روش جراحی جدید و غیر تهاجمی برای درمان فیبروم‌های رحمی با استفاده از‌ام آر آی است. این روش بسیار موثر و بی‌خطر می‌باشد. مزایای این روش بهبودی سریع و عوارض کمتر در مقایسه با اعمال جراحی است ولی باید در نظر داشت که این روش فقط در کوتاه مدت موثر است.
- روش لخته سازی در شریان رحمی: در روش Uterine Artery Embolization یک دکتر رادیولوژیست مجرب، با کمک تزریق موادی بسیار ریز پلی وینیل کلراید در عروق خون رسان رحم لخته ایجاد می‌کند. در نتیجه خون رسانی فیبروم دچار اختلال می‌شود و فیبروم جمع می‌شود. این روش جدید برای درمان فیبروم رحم بسیار موثر است. فواید این عمل شامل عدم وجود برش در دیواره شکم و کاهش مدت بهبودی پس از عمل است. عوارض آن شامل درد‌های پس از عمل (۷-۲ روز پس از عمل) و احتمال صدمه به ارگان‌های مجاور رحم و یا تخمدان‌ها می‌باشد. این روش برای افرادیکه مایل به بچه دار شدن پس از عمل هستند، توصیه نمی‌شود.
فیبروم به قطر 8 سانتی‌متر که به کمک وسیله‌ای به نام چرخگوشت خرد شده و با استفاده از لاپاراسکوپ خارج شده
- چه فیبروم‌هایی جراحی می شوند؟
- تنها فیبروم هایی باید جراحی شود که آسیبی به بدن بیمار وارد نمی‌کند و در بارداری اختلالی ایجاد نمی‌شود.
- معمولا فیبروم‌های بالای 5 سانتی متر داخل جداره رحم و یا فیبروم‌های زیر مخاطی که در داخل حفره اندومتر برجسته شده‌اند.
- فیبروم‌هایی که مانع لانه گزینی جنین و موجب زایمان زودرس و سقط می‌شوند.
برای اطلاع از سلامت جسمانی خود و یا انجام معاینات جهت بررسی فیبروم‌های رحمی با دریافت نوبت به مطب خانم دکتر الهه افشاری مراجعه کنید. ایشان سابقه‌ای درخشان در تشخیص و درمان بصورت جراحی‌های کم تهاجمی با بهترین نتایج دارند.
برای رزرو نوبت و دریافت مشاوره و کسب آگاهی بیشتر و دریافت هزینه عمل حتما با ما تماس حاصل فرمایید.